حمله به ایران خیانتی بزرگ به دیپلماسی و صلح بود/ به دنبال منطقه‌ای هستیم که در آن نه صلح از طریق قدرت، بلکه قدرت از طریق صلح دنبال شود

 عادی‌سازی از راه سیاسی رضایت ندارند؛ حضور خود را با زور عریان تحمیل می‌کنند و آن را «صلح از طریق قدرت» نام‌گذاری کرده‌اند، اما این نه صلح است و نه قدرت؛ بلکه تجاوزگری مبتنی بر زورگویی و قلدری است.

اما ما، ایران قدرتمندمان را در کنار همسایگان قدرتمند و در منطقه‌­ای قوی، با آینده‌­ای روشن می­‌خواهیم.

ما در برابر کلان‌پروژه­ای که نسل‌کشی، تخریب و بی‌ثباتی را به منطقه تحمیل می‌کند، از چشم‌انداز مشترک و امیدبخش دفاع می‌کنیم؛

چشم‌اندازی که امنیت جمعی را با سازوکارهای واقعی همکاری دفاعی و واکنش مشترک به تهدیدات، تضمین می‌کند،

چشم‌اندازی که کرامت انسانی و تنوع فرهنگی را به‌عنوان ارزش بنیادین، پاس می‌دارد،

چشم‌اندازی که توسعه‌­ی جمعی را با سرمایه‌گذاری مشترک در زیرساخت‌ها و دانش‌های نوین به واقعیت بدل می‌سازد،

چشم‌اندازی که امنیت انرژی و بهره‌برداری عادلانه از منابع حیاتی را ستون ثبات اقتصادی می‌بیند،

چشم‌اندازی که از محیط زیست برای آیندگان محافظت می­‌کند،

چشم‌اندازی که حاکمیت ملی و تمامیّت ارضی کشورها را اصول غیرقابل مذاکره قرار می‌دهد،

چشم­‌اندازی که نه به دنبال صلح متکی بر زور، بلکه بر پایه‌­ی «قدرت از طریق صلح» است.

در این منطقه‌­ی قوی، کشتار و خونریزی جایی ندارد. به همین خاطر سال­‌هاست کشور من از سرسخت‌ترین حامیان ایجاد منطقه­‌ی عاری از سلاح­‌های کشتار جمعی بوده است، اما آنها که خود دارای بزرگترین زرادخانه­‌های هسته‌­ای هستند و در نقض فاحش معاهدهNPT ، سلاح­های‌شان را روز به روز، کشنده‌­تر و ویرانگرتر می­‌کنند، سال‌­هاست با اتّهام­‌های واهی مردم ما را در معرض فشار قرار داده­‌اند.

هفته گذشته، سه کشور اروپایی، پس از آن‌که نتوانستند با بدعهدی 10 ساله و به دنبال آن با حمایت از تجاوز نظامی مردم سربلند ایران را به زانو دربیاورند، به دستور ایالات متحده، با فشار، قلدری، تحمیل و سوءاستفاده آشکار کوشیدند قطعنامه‌های لغو شده شورای امنیت، علیه ایران را بازگردانند.

در این مسیر؛

حسن‌نیت را کنار گذاشتند،

الزامات قانونی را دور زدند،

اقدامات جبرانی قانون‌مند ایران در برابر خروج آمریکا از برجام و بدعهدی و ناتوانی مطلق اروپا را «نقض‌ فاحش» جلوه دادند،

خود را به دروغ «طرف‌های خوش‌سابقه» توافق معرفی کردند و تلاش‌های صادقانه ایران را «ناکافی» خواندند.

و این همه، برای نابودی همان برجامی بود که خودشان بزرگترین دستاورد دیپلماسی چندجانبه­‌اش می‌دانستند.

این اقدام غیرقانونی که با مخالفت برخی از اعضای شورای امنیت نیز مواجه گردید، مشروعیت بین‌المللی نداشته و با اقبال جامعه بین‌المللی نیز روبرو نخواهد شد.

یکبار دیگر در این مجمع اعلام می‌کنم که ایران هرگز به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نبوده و نخواهد بود. ما به دنبال سلاح هسته‌ای نیستیم و این یک باور اعتقادی و فتوای رهبری است در نتیجه به هیچ‌وجه به دنبال آن سلاح‌های کشتار جمعی نبودیم و نخواهیم بود. در جایی که اسرائیل برهم زننده آرامش در منطقه است، آیا باید ایران تحریم شود! ما یک شعری داریم می‌گوید «گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری». یکی جای دیگری دارد منطقه را به هم می‌زند و کسان دیگری را دارند تحریم می‌کنند.

خانم‌ها، آقایان؛

جمهوری اسلامی ایران از صلح و ثبات استقبال می‌کند. ما باور داریم که آینده منطقه و جهان باید بر پایه همکاری، اعتماد و توسعه مشترک شکل بگیرد و در این چارچوب؛

ایران از روند صلح میان جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان حمایت می‌کند،

ایران امیدوار است تلاش‌ها برای پایان دادن به جنگ در اوکراین، به توافقی عادلانه و پایدار بین روسیه و اوکراین بینجامد،

ایران از پیمان دفاعی میان دو کشور برادر مسلمان، عربستان سعودی و پاکستان، به عنوان آغازی برای نظام امنیت فراگیرمنطقه‌ای با همکاری‌ کشورهای مسلمان غرب آسیا در حوزه‌های سیاسی، امنیتی و دفاعی، استقبال می‌کند

و بالاخره تجاوز جنایتکارانه رژیم اسرائیل به قطر که منجر به شهادت تعدادی از اتباع فلسطینی و قطری شد را محکوم می‌کنیم و حمایت و همبستگی خود با دولت و ملت قطر را اعلام می‌کنیم.

خانم‌ها، آقایان؛

امنیت واقعی نه از راه زور، بلکه از طریق اعتمادسازی، احترام متقابل و همگرایی منطقه‌ای و چند‌جانبه‌گرایی مبتنی بر حقوق بین‌الملل به‌دست می‌آید. براین مبنا، من همگان را دعوت می­‌کنم؛

«شنیدن» یکدیگر به جای بلند کردن صداها تمرین کنیم،

در مبانی فکری دوقطبی‌سازی و خشونت سیاسی که امروز نه تنها گریبان­‌گیر جامعه بین‌المللی است، که درون جوامع را نیز به تنش و آشوب کشانده است را‌ بازنگری کنیم،

به عنوان فصل مشترک همه باورها و فرهنگ‌ها، و به جای تفسیر مغرضانه مفاهیم و روایت‌ها هر چه را برای خود نمی‌پسندیم، برای دیگران نیز روا نداریم،

اعتبار نهادها و ساز و کارهای حقوق بین‌الملل را ترمیم و بازسازی کنیم و

برای ایجاد یک نظام امنیت و همکاری منطقه‌­ای در غرب آسیا متعهد شویم.

خانم‌ها، آقایان؛

ما ایرانیان قدرت خود را در جهان گسترده‌ایم؛

نه با تولید و استفاده از سلاح هسته‌ای و کشتار صدها هزار انسان در قرن بیستم و نسل‌کشی و تحمیل گرسنگی به کودکان غزه در قرن بیست و یکم،

و حتی نه در امپراطوری‌های تاریخی ایران،

بلکه با فرهنگ همنوع‌دوستی و پیام همدلی جهان‌گشایانی همچون مولوی و حافظ و اشعاری که سعدی در 800 سال پیش فرمود:

بنی‌آدم اعضای یک پیکرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به‌درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی‌غمی/ نشاید که نامت نهند آدمی

جنایتکارانی که با کشتن کودکان، قلدری می‌کنند، شایسته نام انسان نیستند و بی‌گمان شرکای مطمئنی نیز نخواهند بود.

ایران با تکیه بر سنت دیرین نوع‌دوستی، شریکی پایدار­ و همراهی مطمئن برای همه کشورهای صلح‌طلب است؛ دوستی و شراکتی که نه بر مصلحت­‌جویی گذرا، بلکه بر پایه عزّت، اعتماد و آینده‌­ای مشترک استوار است.

ما راست‌قامتان ایران زمین، با ایستادگی در برابر یاغیان بی‌قانون، بی­‌عدالتی‌­­ها، تبعیض­‌ها و استانداردهای دوگانه را با سربلندی پشت‌سرگذاشته‌ایم و خواهیم‌ گذاشت و امروز با نگاهی فرصت­‌محور، این دستاورد تاریخی مردم ایران را به سکویی برای جهش به آینده‌­ای پرامید تبدیل کرده‌ایم.

بیایید با ما از تهدید، فرصت بسازیم.

متشکرم.