نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در نشست صمیمی مدیران روابطعمومی و اصحاب رسانه شهرستان اسکو که با حضور دکتر زارع کهنمویی، مدیرکل روابطعمومی استانداری آذربایجانشرقی، در محل فرمانداری این شهرستان برگزار شد، بر نقش بیبدیل روابطعمومیها در صحنه تصمیمسازی و جنگ روایتها تأکید شد.
در میان حلقههای زنجیره حکمرانی، یکی از حساسترین و در عین حال مغفولترین حلقهها، روابط عمومی است؛ همان نهادی که باید صدای مردم را به دولت و صدای دولت را به مردم برساند، اما در بسیاری از دستگاههای اجرایی کشور به تبعیدگاه نیروهای بلاتکلیف تبدیل شده است. روابط عمومی در ساختار اداری ایران نه جایگاه مشخصی دارد و نه شأن متناسب با مأموریتش. نتیجه آنکه در بسیاری از وزارتخانهها و سازمانها، این بخش به اتاقی کوچک در زیرمجموعه دفتر ریاست تقلیل یافته؛ جایی که کارش بیشتر به انتشار چند خبر و عکس محدود میشود تا مدیریت افکار عمومی، سیاست رسانهای و دیپلماسی ارتباطی...
در بیستونهمین همایش ملی توسعه صادرات غیرنفتی که روز پنجشنبه ۲۲ آبانماه در سالن همایشهای بینالمللی خاوران تبریز برگزار شد، کارخانجات تولیدی دانشبنیان مهراصل به عنوان «واحد نمونه صادراتی استان آذربایجان شرقی» مورد تجلیل قرار گرفت و لوح تقدیر و تندیس برگزیده استانی به این مجموعه اهدا شد.
هفتهی روابطعمومی (27 اردیبهشت تا2 خرداد) در ایران به فرصتی برای گرامیداشت حرفهی روابطعمومی و تاکید بر اهمیت ارتباطات سازمانی تبدیل شده است. هر سال در آستانهی این هفته، نهادها و تشکلهای مختلف برنامهها، شعارها و نامگذاریهای ویژهای را برای روزهای آن اعلام میکنند. با این حال، یکی از ویژگیهای چند سال اخیر چندصدایی در برگزاری هفته روابطعمومی است؛ به این معنا که سازمانهای غیردولتی گوناگون – از جمله باشگاه مدیریت ارتباطات یونسکو-ایران و خانه روابط عمومی ایران – هر یک به صورت مستقل شعار محوری و برنامههای خاصی را منتشر میکنند. در این یادداشت تحلیلی به بررسی پیامدهای این وضعیت بر هماهنگی بین فعالان روابطعمومی، انسجام پیامهای منتقلشده و تأثیرگذاری اجتماعی این رویداد میپردازم. همچنین نقش سازمانهای غیردولتی (NGOها) در شکلدهی و پیشبرد برنامههای هفته روابطعمومی و اثرگذاری آنها بر حرفهایسازی روابطعمومی را بررسی خواهم کرد.
روابط عمومی، به عنوان پُل ارتباطی بین نهادها و جامعه، نه تنها ابزاری برای انتقال اطلاعات، بلکه قلب تپندهی اعتمادسازی و دیالوگ دوسویه است. با این حال، در ایران، این حلقهی حیاتی اغلب نادیده گرفته شده و جایگاه واقعی خود را در ساختار مدیریتی و حکمرانی نیافته است.